بیاد هدایت...

خوب یادمان مانده لبخندهای مهربان  وتبسم های شیرینت

نورانیت چهره وبشاش بودن سیمایت که چه اندازه دلربا بود

بوی عطر صلواتهایت وشمیم خوش تکبیرهایت  که فضا را به وجد می آورد

یادمان هست فانوسقه به کمر بستنت وپوتین به پا کردنت

یادمان هست چفیه بر گردن انداختنت وسوار موتور شدنت

 بودنت  یک دنیا ارزش داشت  ومایه  خوشبختی همه بود

چه زود گذشت روزهایی که  زیباترین روزهای زندگیمان بود

غم رفتنت  چون کوه بر شانهایمان هنوز هم  سنگینی میکند

 وسالهاست که لبخندهایمان  از جنس لبخندهای کاغذی است

رشادتهایت و دلاوریهات را کوچه های شهرمان بیاد دارند

الگو ونمونه شدی برای دوستانت تا بیرقی را که برافراشتی بر زمین نماند

از البوم هایت بگویم یا از لباسها وچمدانهایت  یا از کلاه خلبان شهیدی که

گواهی بر رشادتهایت میدهد.

یااز  قفسه کتابخانه ات وتلویزیون کوچکت که هنوز گردی  بر آنها ننشسته 

یا از تنها یادگارت  بگویم که  خودت اورا محدثه نامیدی که غم نبودنت بدجوری اورا آزار میدهد اما  نام نیکت و فداکاریهات مایه دلخوشی وآرامش اوست.

روحت شاد ای سردار که نامت  برلوح جان ودل ما تا ابد نقش بسته